Ejani urgjentisht, ai eshte pa ndjenja..
Shoman Agnesh
Perkthimi i artikulit fillon me disa
shkurtime.
Ejani urgjentisht, ai
eshte pa ndjenja…
Shtepia eshte
plotesisht e grabitur…
Kush I hapi nenes syte…
Te themi te drejten: ne tashme jemi
mesuar mos ti japim rendesi kur degjojme, qe neper dogana ndalohen thase me
lende narkotike qe kapin vleren e miliona lekeve, kur degjojme qe dikush
kultivon ne kopshtin e vet keto bime, kur njerez te panjohur rrethojne shkollat
duke u ofruar nxenesve droge. Neve nuk na ben pershtypje dhe kur ne lajme
degjojme qe vajza e djem te moshave te vogla gjenden te pajete ne sheshin e
tualetit, neper diskoteka, apo afer ndonje ndertese te braktisur.
Varesia prej Droge! Mbidoza…bejm
sikur kuptojme dhe u kthejme pergjigje me gjeste.
Historia jone eshte e vecante, por
ajo mund te ishte dhe historia e mijra te tjereve. Te flasesh per kete ja vlen,
sepse dhe nje shkendije e vogel ne fund
te tunelit eshte e afte te te japi shprese.
Shtepi private me kopesht ne nje nga
rajonet e periferise se Budapestit. Nena - petagoge, babai – inxhinjer, motra
studion ne institut. Tomash (emri eshte i ndryshuar) 21 vjec. Ne moshen
16-vjecare ai per here te pare provon marjuanen. Dhe keshtu kthim mbrapa nuk
kishte, hap pas hapi ariti tek heroina.
Heret ne mengjes vjen kontrolli
policor. Tomashit i vendosin prangat…Por shume shpejt e lirojne per arsye se
eshte nen moshe. Tomashi punonte ndonjehere por leket I harxhonte shpejt.
Nga
shtepija filluan te zhduken sendet. Byzhuterite e arta, leket, me vone madje
dhe byzhuterite e gjyshes, majtofoni, video – gjithcka. Prinderit ne fillim i folen, me vone ariten deri ne ultimatum: u perserit dhe nje here – ik nga
shtepia. Dhe iku. Per disa dite nuk degjuan asgje per te deri sa nje dite miku I tij I telefonoi per
ti lajmeruar qe djali I tyre eshte pa ndjenja dhe te vinin ta mernin. Disa here
u munduan ta kuronin ne kliniken Nire Djuri tek doktor Funka dhe doktor Kashshai-Farkasha,
por pa sukses. Tomash kundershtoi te perdorte depridol dhe u aratis nga klinika.
Une per kohe te gjate nuk kuptoja,
ndoshta as nuk doja te kuptoja se c’fare po ndodhte, - tregon nena. Por fakte
te reja me dekurajuan dhe me shtyne te shkoja tek nje mike time e vjeter
doktoreshe Mlinaric Edit, kryetare e shoqates "MATRIKS", e ndertuar per
familjaret e narkomaneve. Ajo per ore te tera me shpjegoi se c’fare e priste
familjen tone dhe djalin. Gjithe rruges per ne shtepi qava. Kryesorja – Tomash
eshte semure rende, une jam nena dhe
duhet ta nxjerr nga kjo rruge.
Rokshani Kund, sekretare e shoqerise "MARTIKS" i tregon nenes se ne periferi te Moskes, ne qendren spitalore
te doktor Mihail Zobin tashme 8 vjete sherojne suksesshem pacientet nga varesia
psikologjike e droges.
Djali nuk kishte pashaporte, nuk
kishte as rroba e kepuce te sakta – te gjitha u shpenezuan per droge. Por me e
veshtira per Tomashin ishte te qendrote 3 jave pa mare droge para se te vente
ne Moske. Nuk mundi pa droge…..sa nena ishte gati dhe ta rrihte. Ju desh ta
shtynin daten e takimit per Moske. Prinderit e mernin me vete dhe ne pune, qe
ta kishin nen kontroll keto tre jave qe nuk duhej te merte droge.
Dhe me ne fund, Tomashi – pacienti i pare
hungarez ne qendren mjekesore te doktor Zobinit ne Moske.
- Per kurimin le te flasi vete, jane emocionet e tij –
thote nena.
Une pashe, qe u ktheva ne shtepi me djalin tim te
ri. Shpirti I tij ju hap papritur botes. Tani per te u be interesante dhe cdo gje e vogel, filloi te
gezonte perseri, filloi te shoqerohej me shoket e tij te vjeter te shkolles, "te
paster: nga droga. Ne vere shkoi me ta jashte shtetit. Dha provimin per te
mare patente per automobil, vete u fut ne pune, filloi te mendonte per te
perfunduar gjimnazin. Kur I them te me ndihmoje - me kenaqesi shkon dhe blen
ushqime.
No comments:
Post a Comment