Artikulli 2

Ejani urgjentisht, ai eshte pa ndjenja...

SHOMAN AGNESH 

Perkthimi i artikulit fillon me disa shkurtime.

Te themi te drejten: ne tashme jemi mesuar mos ti japim rendesi kur degjo-jme, qe neper dogana ndalohen thase me lende narkotike qe kapin vleren e miliona lekeve, kur degjojme qe dikush kultivon ne kopshtin e vet keto bime, kur njerez te panjohur rrethojne shkol-lat duke u ofruar nxenesve droge. Neve nuk na ben pershtypje dhe kur ne lajme degjojme qe vajza e djem te moshave te vogle gjenden te pajete ne sheshin e tu-aletit, neper diskoteka, apo afer ndonje ndertese te braktisur.

Varesia prej Droge! Mbidoza...bejm sikur kuptojme dhe u kthejme pergjigje me gjeste.

Historia jone eshte e vecante, por ajo mund te ishte dhe historia e mijra te tjereve. Te flasesh per kete ja vlen, sepse dhe nje shkendije e vogel ne fund te tunelit eshte e afte te te japi shprese.

Shtepi private me kopesht ne nje nga rajonet e periferise se Budapestit. Nena — petagoge, babai — inxhinjer, motra studion ne institut. Tomash (emri eshte I ndryshuar) 21 vec. Ne moshen 16-vjec-are ai per here te pare provon  mar-juanen. Dhe keshtu kthim mbrapa nuk kishte, hap pas hapi ariti tek heroina.

Heret ne mengjes vjen kontrolli poli-cor. Tomashit I vendosin prangat.Por shume shpejt e lirojne per arsye se eshte nen moshe. Tomashi punonte ndonje-here por leket I harxhonte shpejt. Nga shtepija filluan te zhduken sendet. Byz-huterite e arta, leket, me vone madje dhe byzhuterite e gjyshes, majtofoni, video — gjithcka. Prinderit ne fillim I fo-len, me vone ariten deri ne ultimatum: u perserit dhe nje here — ik nga shtepia. Dhe iku. Per disa dite nuk degjuan asgje per te deri sa nje dite miku I tij I telefonoi 

per ti lajmeruar qe djali I tyre eshte pa ndjenja dhe te vinin ta mernin. Disa here u munduan ta kuronin ne kliniken Nire Djuri tek doktor Funka dhe dok­tor Kashshai-Farkasha, por pa sukses. Tomash kundershtoi te perdorte depri-dol dhe u aratis nga klinika.

Une per kohe te gjate nuk kuptoja, ndoshta as nuk doja te kuptoja se c'fare po ndodhte, — tregon nena. Por fakte te reja me dekurajuan dhe me shtyne te shkoja tek nje mike time e vjeter doktoreshe Mli-naric Edit, kryetare e shoqates «MATRIKS», e ndertuar per familjaret e narkomaneve. Ajo per ore te tera me shpjegoi se c'fare e priste familjen tone dhe djalin. Gjithe rrug-es per ne shtepi qava. Kryesorja — Tomash eshte semure rende, une jam nena dhe duhet ta nxjer nga kjo rruge.

Rokshani Kund, sekretare e shoqerise «MARTIKS» I tregon nenes se ne periferi te Moskes, ne qendren spitalore te dok-tor Mihail Zobin tashme 8 vjete shero-jne suksesshem pacientet nga varesia psikologjike e droges.

Djali nuk kishte pashaporte, nuk kishte as rroba e kepuce te sakta — te gjitha u shpenezuan per droge. Por me e veshtira per Tomashin ishte te qendrote 3 jave pa mare droge para se te vente ne Moske. Nuk mundi pa droge...sa nena ishte gati dhe ta rrihte. Ju desh ta shtynin daten e takimit per Moske. Prin-derit e mernin me vete dhe ne pune, qe ta kishin nen kontroll keto tre jave qe nuk duhej te merte droge.

Dhe me ne fund, Tomashi — pacienti I pare hungarez ne qendren mjekesore te doktor Zobinit ne Moske.

— Per kurimin le te flasi vete, jane  emocionet e tij — thote nena.

Une pashe, qe u ktheva ne shtepi me djalin tim te ri. Shpirti I tij ju hap papritur botes. Tani per te u be interesante dhe cdo gje e vogel, filloi te gezonte perseri, filloi te shoqerohej me shoket e tij te vjeter te shkolles, «te paster» nga droga. Ne vere shkoi me ta jashte shtetit. Dha provimin per te mare patente per automobil, u fut ne pune vete, filloi te mendonte per te perfunduar gjimnazin. Kur i them te me ndihmoje me kenaqesi shkon dhe blen ushqime.

Dua te tregoj dhe se si kur po vinim ne shtepi nga Moska vendosem te bejme te pamunduren te dergojme tek doktor Zobin dhe shokun e tij te ngushte. U vonuam! Kur u erdhem ne shtepi, degjuam qe ai vdiq nga mbidoza. Ishte e tmerrshme! Por ndoshta nga tronditja e lajmit Tomashi u be dhe me i vullnetshem per veten e tij.